Saar hebben we leren kennen in Mei 2011.
De eerste keer dat we de familie Kruschat bezochten werden we gastvrij onthaalt en hebben we lang gepraat over het hebben en opvoeden van een Dalmatier.
Nadat we Saar thuis hadden was er regelmatig contact voor overleg; dit was erg laagdrempelig en het is prettig om te weten dat als je altijd even terecht kunt voor advies. Daarna zijn we met Saar nog een keer teruggegaan om haar ontwikkeling te laten zien. Ze is uitgegroeid tot een ontzettend lieve, evenwichtige, aanhankelijke en enthousiaste hond die zich in huis netjes gedraagt.
Onderstaand stukje geeft een mooie omschrijving van hoe ze nu is.
Daar zit ze dan; kijkt alsof ze koningin van Sheba is……rustig en gedecideerd alsof de hele wereld aan haar voeten ligt.
Onze Saar is nu al vanaf juli 2011 bij ons en heeft veel verschillende kanten laten zien tot nu toe.
Allereerst heeft ze wat weg van een houthakker: naast het sjouwen met het tuingereedschap en de handschoenen van de tuinman, loopt ze met enorme houten takken en het liefst verwerkt ze die tot kleinere onderdelen in onze huiskamer. Als je aangeeft dat dat niet de bedoeling is: krijg je die voor haar typerende rustige en vriendelijke blik…….waarom eigenlijk niet?; jullie gunnen me dat toch wel en waar maak je je sowieso druk over? Ze heeft dan wat verhevens en superieurs.
Dit brengt ons bij de volgende karaktereigenschap……ze is niet snel onder de indruk van iets. Saar is namelijk niet snel van haar stuk te brengen (eigenlijk nooit realiseer ik me nu) Dit heeft ook onze andere Dalmatier Piet ervaren; een rustige lieve (5 jaar oudere) male die (helaas voor Saar) echt niet over zich heen laat lopen. In het begin als Piet aangaf dat ze niet
welkom was in de mand maakte hij dit zeer nadrukkelijk duidelijk aan haar. Saar, erg jong nog, bleef net buiten de mand rustig staan; keek hem vervolgens rustig aan, af en toe een klein blafje “vind je het niet gezellig met mij?” en tien seconden later probeerde ze rustig maar gedecideerd toch weer in de mand te kruipen. Zo bleef ze bezig; uit de mand geblaft worden…rustig wachten en daarna doodgemoedereerd weer die mand in; “mannen moet je gewoon uitputten”, zal ze wel gedacht hebben
Maar onze Saar heeft ook een andere, meer robuustere kant; zij en Piet zijn dol op elkaar. Piet is een krachtige en sterke hond dus stoeien moet je als ietwat zwakkere dame geslepen aanpakken…. spelen en ravotten met een vent is leuk maar het is niet de bedoeling dat je als vrouw hier het onderspit delft dus wat doe je dan in het vuur van het spel? Je pakt zijn poot in je bek en probeert hem zo uit balans te brengen en als dat niet helpt ga je voor zijn wekere delen!
Kortom; onze Saar is een veelzijdige dame. We zijn dol op haar en het is geweldig om 2 Dalmatiers te hebben, stormend en ravottend door onze tuin. Het is een mooie en heel aanhankelijke hond die behoorlijk pienter is en precies weet wanneer ze wat kan maken of uit kan halen.