Hoi wij zijn Milan en Jacqueline.
Dalmacademy’s Let’s Go Fast (Milan) geboren op 30-09-2018 droeg een zwart bandje . Milan is een dalmatiër met een zogenoemde kopvlek (zijn linker zwarte oor) maar Milan heeft ook een hartjes neus.
Voordat ik wist dat het Milan zou worden heb ik vaker contact gehad met Femke omtrent de pups. Dit vanwege mijn uitlaatservice en hondenopvang, ik wilde niet de drukste pup van het nest maar ook niet de rustigste, daarop kwam er eigenlijk een 2tal uit waarvan Femke dacht dat die wel bij mij zouden passen. Dit was bandje Zwart en bandje Paars.
Het fijne contact vooraf met Femke en Arne gaf mij het gevoel dat er geluisterd werd naar mijn wensen en ik ook goed met hen kon overleggen wat zij dachten dat zou kunnen passen.
Toen ik en mijn ouders de eerste keer langs gingen op te gaan bevestigen welke pup het echt zou worden, zat ik tussen al die heerlijke pups op de grond, heerlijk aan het knuffelen en kriebelen op die bollen kale puppen buikjes. Toen Arne aankwam en zei ‘en weet je al welke het wordt’ waarop Femke zei, ‘dat wist ze al toen ze binnen kwam’ dit klopte ook absoluut, maar ik dacht ik ga nog niks zeggen want dan moet ik straks bij die heerlijke pups weg.
Na het knuffelen nog een fijn gesprek gehad met Femke en Arne, en er was een klik die je graag voelt met de fokker van je hond.
Sinds 30-11-2018 is Milan bij mij en Dylan (andere hond) komen wonen.
Op de eerste dag dat we Milan ophaalden bij Femke en Arne, was het gelijk een vriendschap tussen Milan en Dylan, de auto reis terug naar heeft Milan ook op Dylan zijn rug geslapen of tussen zijn benen. Dylan heeft ook goed bijgedragen met Milan te introduceren in mijn honden uitlaatservice, leerde Milan al vroeg heel mooi het hondenspel. Milan werd nog bijna mee genomen door een mevrouw in het bos, waarna hij even vreemde mensen spannend heeft gevonden.
Milan heeft een bijnaam gekregen van mij vanaf het begin ‘Poppetje’ .Nu zal je denken (een dalmatiër een Poppetje…..) ja Milan is vanaf het begin niet weg te denken van mijn zijde. Zo kan Milan maar max 4 dagen uit logeren bij ‘Opa en Oma’ want daarna gaat hij opzoek naar mij. Kan ik letterlijk alles met hem doen zoals je ook met een pop kan doen.
Milan is nu in opleiding voor therapiehond waarmee hij vele kinderen helpt die bv autisme of ptss hebben, daarin begeleid Milan kinderen door middel van opdrachten doen of gewoon juist plezier maken samen, het even niet moeten maar alles ontdekken samen. Milan vind het niet fijn om door een vreemde gelijk bovenop ze koppie geaaid te worden, dit is 1 van de grenzen die Milan heel mooi aangeeft door netjes een stukje achteruit te gaan of ze koppie omlaag te doen, hierin wordt bij de kinderen door de begeleider aangegeven dat Milan dit niet gelijk durft en dat hij de kinderen graag eerst beter wil leren kennen. De meeste kinderen lopen zelf constant over hun grenzen heen, door Milan hier in te zetten bij de kinderen leren zij respect te hebben voor anderen en hun grenzen kennen en leren ze ook kijken maar wat hun eigen grenzen zijn. Milan en ik gaan samen een training doen waarin Milan gaat leren mij wakker te maken uit nachtmerries. Dit doen we allemaal onder begeleiding van een hondentherapiegeleider dit ons in stapjes leert wat te doen. Nog even en dan is Milan een volleerde therapiehond zowel in leen (voor kinderen in gesloten jeugdinstellingen) als voor mij zelf.
Gelukkig houden we ( ik en de hondenbegeleider) natuurlijk nauwlettend in de gaten of het niet teveel is voor Milan, maar voor alsnog vind hij het maar al te leuk om mee te gaan, zodra hij zijn tuig om krijgt en hoort, gaan we naar de kindjes springt Milan al bijna in de bus.
Ik kan me geen dag meer zonder Milan bedenken en ben Femke en Arne elke dag zo dankbaar voor deze bijzondere dalmatiër. Het fijne contact wat er nog steeds tussen Femke Arne en ons is blijft een fijn gevoel. Elk nieuw avontuur van Milan delen we dan ook graag met Femke en Arne.
Milan is een Dalmatiër maar wel een hele zoete lieve knuffelige Dalmatiër, zijn zachte karakter maar ook zijn ondeugende karakter maakt hem om op te eten. Want ja het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn, maar ook Milan heeft er streken tussen zitten maar die maken hem juist de hond die hij is. Ik hoef maar 1 keer te roepen en dan komt Milan al aangerend, als Milan iets heel spannend vind komt Milan tussen mijn benen staan en gaan we samen zien dat het eigenlijk niet zo eng is als dat Milan dacht. Maar zodra de schermer valt is Milan juist weer een echte waakhond en zal er geen persoon bij mij in de buurt komen, dan loopt Milan juist iets voor mij uit en kijkt even achterom naar mij, zodra er een persoon in de schermer recht op ons af komt lopen gaat Milan pal voor mij staan, mocht het nodig zijn en vertrouwt Milan deze persoon niet en ik ook niet zet Milan zijn stembanden aan.
Als de mogelijkheden er zouden zijn zou ik sowieso nog een dalmatiër van Dalmacademy’s er bij willen, want de eerste basis komt toch echt bij de fokker vandaan. Zodra de mogelijkheid er is zal ik zeker weer bij Femke en Arne terug komen voor een dalmatiër pup van hen. Ook zal deze dan het heerlijke puppen leven krijgen zoals Milan heeft gehad en zal ik kijken of ook deze pup zou kunnen helpen met de kinderen.
Het aller belangrijkste is dat de hond plezier heeft in wat hij doet. Milan is een gelukkige blije gezonde mooie Dalmatiër die hopelijk nog jaren bij mij zijn happy moments kan hebben.
Lieve Femke en Arne en natuurlijk Inca (Dalmacademy’s Incasso) en (Earl Emmerson of Gramzower Kloster) bedankt voor Milan met al zijn pracht, vriendelijkheid en liefde dankzij jullie.
Liefs Milan en Jacqueline